Czarna maska
Po prapremierze w Salzburgu w roku 1986 i polskiej premierze, która odbyta się niemal równo przed rokiem na scenie Teatru Wielkiego im. St. Moniuszki w Poznaniu, głośna już opera Krzysztofa Pendereckiego Czarna maska — powszechnie uznana, za granicę I w kraju, za wybitne osiągnięcie artystyczne I za jedno z najdoskonalszych dokonań znakomitego kompozytora — trafiło na stołeczną scenę operową. Warszawska premiera przygotowana przez Roberta Satanowskiego odbyła się podczas zakończonego niedawno XXXI Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”. Tym razem dzieło to przedstawione zostało — po raz pierwszy — w polskiej wersji językowej. Przekładu libretta dokonali Antoni Libera i Janusz Szpotański. Przypomnijmy, że libretto tej opery, powstałej na zamówienie festiwalu w Salzburgu, oparte zostało na jednoaktowym dramacie niemieckiego pisarza Gerharta Hauptmanna, i zachowało język oryginału. Publiczności tegorocznej „Warszawskiej Jesieni” przedstawione zostały dwie wersje — oryginalna, niemieckojęzyczna, w wykonaniu zespołu Opery Poznańskiej, i premierowa, polskojęzyczna, w wykonaniu zespołu stołecznego Teatru Wielkiego. Na podstawie tego drugiego przedstawienia przygotowany też został spektakl telewizyjny, przystosowany do wymogów małego ekranu. Na telewizyjną prezentację Czarnej maski zwracamy uwagę jako na szczególnie ważne wydarzenie kulturalne. Jej emisja odbędzie się 6 października w pr. II. W wykonaniu wezmą udział soliści, chór, balet i orkiestra Teatru Wielkiego w Warszawie. Scenografia — Andrzej Majewski, choreografia — Zbigniew Juchowski, reżyseria — Albert André Lhereux (Belgia), kierownictwo muzyczne — Robert Satanowski.
