Historia teatru w Polsce i na świecie
-
14 listopada 1782
-
26 września 1782
-
21 marca 1783
Nurt teatru zaangażowanego politycznie zainicjowany w Niemczech przez Erwina Piscatora. W Polsce pojawił się na przełomie lat 20. i 30. XX w. dzięki Leonowi Schillerowi. Estetyka: projekcje filmowe, operowanie tłumem, scena symultaniczna. Tematyka: wykluczenie społeczne, groza wojny, a także prawa kobiet – jak w „Cjankali”, Teatr Miejski, Łódź (1930; na zdjęciu).
Aktor, pedagog, publicysta. W latach 1964–2005 w Starym Teatrze w Krakowie. Stawrogin w „Biesach”, Wielki Książę w „Nocy listopadowej”, Rogożyn w „Nastasji Filipownej” – w reż. Andrzeja Wajdy; Artur w „Tangu”, Józef K. w „Procesie” – w reż. Jerzego Jarockiego; Poeta w „Weselu” w reż. Jerzego Grzegorzewskiego. Na zdjęciu: Jan Nowicki jako Hans Christian Andersen w „Z życia glist”, reż. Krzysztof Babicki, prem. 2 lipca 1983, Stary Teatr, Kraków. Fot. Wojciech Plewiński
Cenzura nie zezwoliła na kolejne przedstawienia przede wszystkim ze względu na wydobycie w inscenizacji podobieństwa Gnębona Puczymordy do Bolesława Piaseckiego, przedwojennego lidera Obozu Narodowo-Radykalnego w komunistycznej Polsce stojącego na czele katolickiego ruchu PAX... (Rafał Węgrzyniak w Kalendarium).
