Artykuły

Alicja w Krainie Czarów wyreżyserowana przez Woj­ciecha Kobrzyńskiego, po­wstała w konwencji czarne­go teatru (pogrążoną w mro­ku scenę oświetlają usta­wione odpowiednio lampy ultrafioletowe, w których świetle widoczne są tylko przedmioty o jasnych, ja­skrawych kolorach). Pozwa­la to na łatwe ukrycie w tle ubranych na czarno anima­torów lalek. Taki układ daje wiele nowych możliwości. Można np. stworzyć pełną iluzję „samodzielnego” ru­chu lalek i przedmiotów, efekty swobodnego unosze­nia się ich w przestrzeni, po­zwala konstruować postacie złożone z niezależnych czę­ści, które obsługiwane są przez dwóch czy nawet trzech ukrytych animatorów, a co za tym idzie uzyskać niesamowity efekt „żywotno­ści”, dynamizmu całej (do­słownie) postaci. Tak wła­śnie powstały świetne „krea­cje” Królika, Kota Dziwaka, Szalonego Kapelusznika i innych bohaterów Lewisa Carrolla. Są nie tylko świet­nie animowane, lecz również wykonane tak, by swym kształtem i kolorem zmusza­ły wręcz do bacznego przy­patrywania się. Mówiąc krótko, lalki są piękne, a animacja perfekcyjna. Po­lecam wszystkim, niezależ­nie od wieku.