Artykuły

Żarłoczny wilk porwał Kasi trzy gąski. Ale że gąski były chude, a wilk był smakoszem - powierzył je swojej kumie - wiedźmie, żeby je utuczyła. Tymczasem Kasia - nieboga wędruje przez pola, góry i lasy w postukiwaniu gąsek - odnajduje je przy pomocy skrzatów-krasnoludków. Pomiędzy wilkiem a czarownicą następuje "konflikt" a uratowane gąski wracają do Kasi.

Perypetie te śledzą z największym zainteresowaniem roziskrzone oczy około dwustu dzieci, zgromadzonych w sali Szkoły Nr. 18, która udzieliła chwilowego przytułku "Rusałce".

- To ci baba - mówi ze zgrozą mała Basia, obserwując niesamowite ewolucje niesionej gwałtownym wichrem jędzy.

- Jaka śliczna ta Kasia, - mówi znów Irenka, kilkanaście dziecięcych głosików podchwytuje jedną z tęsknych piosenek zatroskanej pasterki.

Z licznych występujących w bajce zwierzątek najbardziej podobała się prześliczna żabka, natomiast powszechne oburzenie wywołało samolubne stanowisko jeża.

Niewątpliwie całość przedstawienia dała dzieciom dużo radości. Zwłasz­cza zasługuje na uznanie oprawa plastyczna, która jak również większość kukiełek, jest już własnym dziełem zespołu "Rusałki".

Przedstawieniu nie brak jednak i usterek, które w dużej mierze tłumaczą się fatalnymi warunkami pracy zespołu, pozbawionego odpowiednie­go lokalu. Nie zawsze ruchy kukie­łek są dostatecznie zharmonizowane z akcją, często szwankuje dykcja, dość uboga jest ilustracja muzyczna. Usterki te - po odpowiednim prze­pracowaniu reżyserskim - dadzą się na pewno usunąć.

Podzielamy opinię dzieci, które tak zachwyciła postać Kasi - najlepsza to niewątpliwie ,,rola" w przedsta­wieniu. Doskonale grały również oba skrzaty-krasnoludki i żabka, dosta­tecznie przejmowali grozą i budzili odrazę wilk i wiedźma.