Jak to jest z tym tańcem - odpowiedź Waldemara Raźniaka
Reżyser Waldemar Raźniak odpowiada na tekst Izabeli Szymańskiej "Jak to jest z tym tańcem?".
Szanowna Pani Izabelo!
Dziękuję za Pani głos skierowany do mnie (patrz poniżej). Cieszę się, że na miejsce dawnych inicjatyw przychodzą nowe. Można byłoby przeczytawszy Pani wypowiedź pomyśleć, że artyści teatru tańca - kimkolwiek według Pani są (nie chcę tu popełnić na wstępie terminologicznego faux pas) - nie mają już po czym ronić łez, albo wcale nie ronili, tylko mi się wydawało.
Z pewnością po Platformie w Bytomiu, gdzie musiało być ekscytująco (miałem premierę w tym samym czasie i nie mogłem niestety tam być), wszyscy Ci artyści mają gdzie dalej intensywnie eksploatować swoje przedstawienia, w godnych warunkach i mogą z odpowiednim zabezpieczeniem socjalnym tworzyć kolejne. Mają też masową publiczność szturmującą ich, a nie tę, która jest przez nich szturmowana.
To bowiem łączy w moim mniemaniu wszystkie wymienione przeze mnie grupy artystów - działanie w trudniejszych warunkach organizacyjnych i finansowych niż to się odbywa chociażby w szeroko zinstytucjonalizowanym teatrze dramatycznym.
Nie odniosę się - proszę wybaczyć - do Pani prób polemicznych, bo nieodparcie mam wrażenie że próbuje Pani polemizować z tym czego nie napisałem.
Jestem ostatnią osobą, która posądzałaby moich wspaniałych kolegów i byłych studentów o lekkoduszność, bo widzę na co dzień jak ciężko pracują i jak nielekki mają los - i tylko w tej sprawie zabrałem głos, który miał być w moim zamierzeniu głosem podziwu i wsparcia.
Wszystkich, których niemile skonsternował - przepraszam, a tym dla których wydał cię cenny - dziękuję.
Na koniec zachęcam Panią jako publicystkę do spojrzenia na sprawy szerzej, może okaże się wtedy, że niektóre z przytaczanych przeze mnie argumentów nie będą dla Pani takim zaskoczeniem. A jako, że jest Pani absolwentką naszej uczelni, to chęć edukowania w ramach Akademii Teatralnej postrzegam jako tęsknotę za jej murami, co - na marginesie - doskonale rozumiem, zwłaszcza że w sprawach tańca, ruchu, teatru fizycznego etc. dzieje się u nas od paru lat niemało.
