Zbzikowany pensjonat
"Pensjonat Pana Bielańskiego" - niemiecka farsa sprzed 130 lat rozegrana T w polskich realiach - to zaskakująca, ale udana propozycja bielskiego Teatru Polskiego na karnawał.
Nie przypomina "Mayday'a" i innych fars o damsko-męskich perypetiach. Nie ma tu bigamistów i mężów zdradzających żony. Zamiast nich - galeria nobliwych mieszczan, niespecjalnie skłonnych do flirtowania, ale w większości zabawnych, bo (w różnym stopniu) zbzikowanych. i Pomysł by zagrać sztukę, która ma tyle lat, co gmach bielskiego teatru, był tyleż błyskotliwy, co wręcz niebezpieczny. Bo niemiecki humor nie jest zaliczany do najsubtelniejszych, a żarty z umysłowo chorych i ich szpitala, czyli domu wariatów (taki przybytek chce zwiedzić główny bohater) też nie należą już do dobrego tonu. Ponadto wątpliwe, by zawarte w oryginalnym tekście tej possy (tak określa się ten rodzaj farsy) odwołania do niemieckiej literatury i postaci z tamtego kręgu kulturowego mogły być czytelne dla polskich widzów. Na szczęście zdawał sobie z tych zagrożeń sprawę działający od lat m.in. w Berlinie reżyser widowiska, Marek Gierszał, ojciec popularnego aktora Jakuba Gierszała. Wybrał tekst ponadczasowy (zakręconych i teraz nie brakuje), którego humor nie jest drapieżny, kpiny ze słabostek ludzkich charakterów - łagodne, a w prawdziwie chorych absolutnie nie uderza. Przy pomocy tłumacza Herberta Kaluzy poddał leciwą farsę autorstwa Carla Laufsa i Wilhelma Jacoby'ego radykalnemu liftingowi. Wprowadził polskie realia. Akcję przeniósł do Krakowa, bohaterowie mają polskie nazwiska, zamiast żartobliwych cytatów z niemieckiej poezji, sięgnął do Mickiewicza. A aluzje, choć akcja toczy się w czasach zaborów, bywają całkiem współczesne. Przywołany jest nawet dobrze wszystkim znany ojciec dyrektor, a jeden z bohaterów marzący, mimo wady wymowy, o aktorstwie, wylicza swoich idoli - Bogusława Pindę i Jerzego Trepę, zamiast litery "1" wymawiając "p". Sporo jest zabawnych sytuacji, pomysłowo ogrywane są wspaniale zaprojektowane przez Hannę Sibilski kostiumy w stylu retro. Przezabawny jest grający główną rolę Grzegorz Sikora odziany w szerokie spodnie w stylu Norfolk, zapinane pod kolanem. Tytułowy pan Bielański (Adam Myrczek) to zabawna karykatura Paderewskiego. Dystyngowaną damę jak z przedwojennych filmów, kreuje Jagoda Krzywicka. Okazji do śmiechu dostarcza nawet kapelusz Barbary Guzińskiej ozdobiony okazałym bażantem , którego ogon raz po raz smyra po nosie kelnera (Sławomir Miska)w kawiarni, gdzie coraz bardziej zwariowana akcja się rozpoczyna.
Wybierając tę farsę, Teatr Polski nie kupował kota w worku. Reżyser Marek Gierszał to sprawdzony realizator, ceniony zarówno w Niemczech (współpracował tam m.in. z oscarowym aktorem Christophem Waltzem), jak i na krajowych scenach, także w grodzie pod Szyndzielnią, gdzie pięć lat temu z powodzeniem wystawił w TP komedię "Kogut w rosole". A "Pensjonat Pana Bielańskiego" sprawdził w polskich warunkach najpierw dwa lata temu w Szczecinie. Farsa chwyciła, więc Teatr Polski, dysponujący znakomitymi aktorami, mógł być pewny sukcesu. Tym bardziej, że skorzystał z pomocy cenionyoh miejscowych twórców - muzykę skomponował bielszczanin Krzysztof Maciejowski, a teksty piosenek, które śpiewa Maria Suprun, napisał Juliusz Wątroba, poeta z Rudzicy.
Karnawałowe przedstawienia "Pensjonatu" mają jeszcze jedną aktorsko-muzyczną atrakcję. Zgodnie z tradycjąj est to koncert dobrze znanych przebojów. Tym razem pod hasłem "Viva Italia" przypominane są włoskie hity wszech czasów, (zn)
Premierze "Pensjonatu Pana Bielańskiego" towarzyszyła uroczystość wręczenia odznaczeń. Złotym Krzyżem Zasługi uhonorowano Krystynę Bobkowską i Jadwigę Grygierczyk, Srebrnym - Jerzego Dziedzica, Kazimierza Czaplę, Adama Myrczka i Grzegorza Sikorę, Brązowym - Urszulę Szczurek. Złoty Medal za Długoletnią Służbę przypadł Ryszardowi Rossie i Tomaszowi Zielińskiemu.
Brak autora
