„Sprawa Bakrana” i inne
Jugosłowiańskie sztuki niezbyt często trafiają na szklany ekran. Z tym większą uwagą śledzimy zaadaptowaną przez Teatr TV nowelę Mirosława Krloże Sprawa Barkana, przedstawioną nam w ubiegły poniedziałek w formie scenicznego spektaklu.
Sprawa Barkana, komunisty i działacza przebywającego w szpitalu po bestialskich torturach policji, w miarę narastania akcji przestawała być osobistym przeżyciem jednostki. Stawała się sprawą wielu ludzi, urastała do rangi problemu społecznego, ważkiego, bo wyznaczającego miejsce człowieka po jednej z dwu stron barykady.
Spektakl ten, obfitujący w drastyczne i wstrząsające realizmem sceny, zagrane bez zarzutu, zaliczyć można do najbardziej udanych telewizyjnych premier teatralnych tego roku.
Na słowa uznania zasługuje także druga pozycja jugosłowiańska, tym razem filmowa, odtwarzająca przebieg pewnej katastrofy drogowej, która kilka lat temu wstrząsnęła Jugosławią. Zginęło kilka osób, pasażerów autokaru i ciężarówki, podczas gdy sprawca nieszczęścia, kierowca samochodu osobowego, zbiegł bezkarnie.
Na tle tego prawdziwego wydarzenia i fikcyjnej fabuły, urywków z życia osób, które miały ponieść tragiczną śmierć, powstał interesujący i trzymający w napięciu film H-8.
Poza tym program ostatnich siedmiu dni nie odbiegał od przyjętych norm. Po dłuższej przerwie doczekaliśmy się Tele-Echa, które mogłoby być pozycją w pełni udaną, gdyby nie pośpiech, w jakim je prowadzono. Jak zwykle, gdy brak czasu limituje długość programowego odcinka, tak i tym razem nie pokazano nam do końca tej interesującej pozycji i przerwano ją po kolejnej wypowiedzi.
Zabiegi takie denerwują telewidzów, a w nie mniejszym chyba stopniu wpływają deprymująco na osoby prowadzące program. Przekonaliśmy się o tym śledząc wysiłki realizatorów Tele-Echa zmierzające do skrócenia, rozmów (nawiasem mówiąc interesujących) z ludźmi zaproszonymi do studia.
