Osoby

HERMANOWICZ Władysław (21 VI 1903 Ryga - 2 I 1960 Białystok), aktor. Był synem Jerzego i Józefy H. W 1927-32 studiował na Wydziale Prawa uniw. w Wilnie, a w 1932-34 w szkole dramatycznej. W 1934-39 pracował w wil. rozgłośni Pol. Radia. Równocześnie w 1936-38 występował w miejscowych t. rewiowych, w sez. 1938/39 w T. Komedii Muz.; występował w tym t. także w sez. 1940/41 i 1944, po złożeniu w 1940 przed komisją komisariatu ludowego do spraw sztuki w Moskwie egzaminu uprawniającego do występów na terenie ZSRR. Po II wojnie świat. występował w 1945 w T. Rozmaitości w Łodzi (lipiec, sierpień) oraz w T. Komedii Muzycznej w Toruniu, w 1945-48 w Gdańskim Zespole Artyst., w 1948 w T. Wybrzeże, a od 1953 w T. im. Węgierki w Białymstoku. W 1957 otrzymał nagrodę kulturalną Białegostoku. W okresie powojennym grał role charakterystyczne, m.in. Millera ("Intryga i miłość"), Wicherkowskiego ("Dom otwarty"), Stańczyka ("Wesele"), Pana Peachum ("Opera za trzy grosze"), Nieśmiałowskiego ("Klub kawa­lerów"), Szambelana ("Ciotunia"). Bibl.: Almanach 1959/60; Teatr 1953 nr 16 (il.), 1960 nr 5; Akta SPATiF nr 811; Biuletyn Informacyjny SPATiF 1960 nr 6/7 s. 25; Programy, IS PAN. Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973