Barbara Goślińska
GOŚLIŃSKA Barbara, zamężna Ciechańska (8 sierpnia 1931 Poznań – 2 października 1984 Wrocław),
tancerka.
Była córką buchaltera Kazimierza Goślińskiego i Ireny z Krzyżanowskich; żoną wiolonczelisty Aleksandra B. Ciechańskiego (ślub w lipcu 1951). W 1940 została wysiedlona z rodziną z Poznania i zamieszkała w Krakowie, gdzie ukończyła szkołę powszechną i rozpoczęła naukę w gimnazjum na tajnych kompletach. Po wojnie kontynuowała naukę w krakowskim Gimnazjum im. Królowej Wandy i w 1948 zdała maturę. Tańca uczyła się w prywatnych szkołach baletowych w Krakowie: w 1945 u Zizi Halamy, rok później w szkole Janiny Jarzynówny, a w 1947–48 u J. Łukaszewicz; w 1948–49 brała lekcje tańca u Danuty Kwapiszewskiej. W tym czasie występowała w Polskim Teatrze Akademickim (1947), przedstawieniach operowych w Krakowie i z Operą Polskich Rzek wzdłuż Odry (1948).
Od 15 sierpnia 1949 została zaangażowana do Opery w Poznaniu, gdzie od 1 listopada 1952 była koryfejką, a od 1955/56 solistką. Wystąpiła m.in.: jako Dziewczyna (Karnawał), jedna z Wiedźm (Nocy na Łysej Górze), Sąsiadka (Uczeń czarnoksiężnika), jedna z Przyjaciółek (Coppelia) – 1952; w pas de quatre i czardaszu w Jeziorze łabędzim (1953), Kleopatra, Diablica w haremie, Panna młoda i Góralka (Pan Twardowski, 1955), Aurora (Śpiąca królewna, 1956), Łucja (Czarodziejska miłość, 1958).
Z poznańskiej Opery odeszła na własną prośbę 31 sierpnia 1958 i została zaangażowana na stanowisko pierwszej solistki Opery we Wrocławiu. Tu dopiero w pełni rozwinął się jej talent. Tańczyła główne partie w baletach i scenach baletowych w operach. Warto wymienić takie jej role, jak: Kopciuszek i Złośnica (Kopciuszek), tytułowa Giselle – 1959; Julia (Romeo i Julia, 1960); Chloe (Dafnis i Chloe), Odetta-Odylia (Jezioro łabędzie) – 1961; Królowa podziemia, Diablica, Królowa Wschodu i Krasawica (Pan Twardowski, 1962); Zarema (Fontanna Bachczyseraju), Joanna d’Arc i Agnieszka Sorel (Joanna d'Arc Piejki) – 1963; Swanilda (Coppelia, 1964), Zore (Pieśń o tęsknocie, 1965), Kitri (Don Kichot, 1966), Wiolinka (Porwanie w Tiutiurlistanie, 1967), Masza i Śnieżka (Dziadek do orzechów, 1968), Manekin-Dziewczyna (Oczarowanie), Zośka (Wesele krakowskie w Ojcowie) – 1969; Esmeralda i Fleur de Lys (Dzwonnik z Notre Dame, 1970), Dziewczyna (Harnasie, 1971), Frygia (Spartakus, 1972) oraz w scenach baletowych w operach, m.in. w Żydówce (Królowa w Szachach czarnych w Walce życia ze śmiercią, 1963) i Hrabinie (Flora w Marsie i Florze, 1968). W 1976 przeszła na emeryturę.
Była jedną z najzdolniejszych solistek wrocławskiej Opery; nie występowała często, bo jak pisała Tacjanna Wysocka:
słaba kondycja fizyczna jest przyczyną, iż oglądamy tę uzdolnioną tancerkę zbyt rzadko. Pamiętamy ją w roli Giselle: wrażliwa, o swoistym niepokojącym wdzięku, zacięciu dramatycznym, jednakowo dobra była w scenie obłąkania
w akcie pierwszym, jak i w następnych jako arealna postać umarłej dziewczyny.
Według E. Kofin, Goślińska była obdarzona „wyjątkowym wdziękiem, miłą aparycją”, a jej
specjalnym atutem są ręce, którymi jest zdolna wyrazić najsubtelniejsze uczucia,
urzekała jako Julia (Romeo i Julia),
zdołała bez reszty wciągnąć w świat uczuć i przeżyć szekspirowskiej Julii. Stworzyła postać naprawdę 14-letniej dziewczynki, z typową dla tego wieku zmiennością nastrojów, nieobliczalnością, spontanicznością uczuć. Była figlarna, rozbawiona, grzeczna, układna, zakochana, czuła, uduchowiona, przerażona, zbuntowana, zrezygnowana, zrozpaczona, szalona. Jednym słowem Goślińska dała nam prawdziwy koncert gry aktorskiej.
Bibliografia
Almanach 1984/85; Dachtera: Opera Wrocł. 1945–95 (E. Kofin; il.); Jankowski, Misiorny; Opera Wrocł. 1945–65 (il.); Świtała; Turska: Almanach (il.); Turaka: Przewodnik; I. Turska: Taniec w Polsce 1945–60, Warszawa 1962 (il. 206); Wysocka: Dzieje; Sł. Pol. 1984 nr 237: Akta, T. Wielki Poznań, ZASP (fot.); Almanach 1944–59.
Ikonografia
Fot. – Arch. Opery Wrocławskiej, ITWarszawa.
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. III, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.
Biogram w Almanachu Sceny Polskiej
Barbara Goślińska, zam. Ciechańska (8 VIII 1931 Poznań - 2 X 1984 Wrocław), tancerka. W l. 1945-49 kształciła się w prywatnych szkołach baletowych w Krakowie (Zizi Halamy, Janiny Jarzynówny i Janiny Łukaszewicz) oraz w Studiu Baletowym przy Operze Poznańskiej. Od 1949 była tancerką, a od 1955 solistką baletu tej sceny. W l. 1958-84 pierwszą solistką baletu Opery Wrocławskiej. Tańczyła m.in. partie Diablicy i Panny Młodej ("Pan Twardowski" Różyckiego), Aurorę ("Śpiąca królewna" Czajkowskiego), Kopciuszka ("Kopciuszek" Prokofiewa), Chloe ("Dafnis i Chloe" Ravela), Giselle ("Giselle" Adama), Julię ("Romeo i Julia" Czajkowskiego), Odettę-Odylię ("Jezioro łabędzie" Czajkowskiego), Pannę Młodą ("Wesele w Ojcowie" Kurpińskiego), Frygię ("Spartakus" Chaczaturiana). Źródło: Almanach sceny polskiej 1984/1985. Tom XXVI. Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe - Warszawa 1989.
