Helena Sadzyńska-Kamińska
KAMIŃSKA Helena, z domu Gogut, secundo voto Sadzyńska (2 marca 1907 Warszawa – 22 listopada 1988 Warszawa),
aktorka.
Była córką inżyniera Mariana Jana Goguta i Anieli z Cieślickich; żoną najpierw Stanisława Kamińskiego, buchaltera (ślub 7 września 1929 w Warszawie; rozwód w 1948), potem Jerzego Adama Sadzyńskiego, adwokata (ślub 25 czerwca 1949 w Warszawie; rozwód w 1960). Maturę zdała w Gimnazjum Filologicznym S. Kaczorowskiej w Warszawie, uczęszczała też na Kursy Wokalno-Dramatyczne Jadwigi H. Hryniewieckiej. Jak podała w życiorysie, w 1933–36 występowała w objazdach, w przedstawieniach organizowanych przez Czesławy i Jerzego Siekierzyńskich, a w 1937–39 brała udział jako recytatorka w imprezach Kół Kulturalno-Oświatowych w Warszawie. Lata II wojny światowej i okupacji niemieckiej przeżyła w stolicy; ukończyła kurs lekarsko-kosmetyczny M. Kasperskiej, dzięki któremu mogła pracować jako pielęgniarka w Szpitalu Ujazdowskim.
Po wojnie zamieszkała w Łodzi, gdzie od 1 maja 1946 zaangażowała się jako aktorka i suflerka do Teatru Kameralnego Domu Żołnierza. W lipcu 1948 w Łodzi zdała aktorski egzamin eksternistyczny. W sezonie 1948/49 była zatrudniona jako „pomoc artystyczna” w Teatrze Syrena w Warszawie. W sezonach 1949/50 i 1950/51 współpracowała z łódzkim Teatrze Literacko-Satyrycznym „Osa”; grała tu role: Dyżurnej 13 piętra (Tu mówi Tajmyr, 1949), Plotkarki (Romans z wodewilu, 1949), Bedełkowej (Śluby murarskie, 1950). W roku szkolnym 1951/52 sprawowała nadzór artystyczny nad amatorskimi zespołami świetlicowymi i była ich reżyserką. Potem wróciła na scenę i w sezonach 1952/53–1954/55 była aktorką w Teatrze Ziemi Łódzkiej; wystąpiła jako: Aniela (Damy i huzary, 1953), Cyganka (Pieją koguty, 1953), Fiokła (Ożenek, 1954). W sezonie 1957/58 współpracowała z Estradą Łódzką, a w 1961/62–1964/65 była suflerką i grała epizody w Teatrze 7.15. Od 1 września 1965 do 28 lutego 1966 zaangażowała się jako aktorka do Teatru im. Osterwy w Lublinie, gdzie zagrała Orgonową w Damach i huzarach (1965). Wróciła do Łodzi i od sezonu 1966/67 do 31 grudnia 1976 była w zespole Teatru im. Jaracza na stanowisku suflerki, a jedynie w 1970/71 na etacie aktorki; nadal grała epizody, np. Renée (Molier, czyli Zmowa świętoszków, 1971), Jurgieluszkę (Popiół i diament, 1974).
Od 1 stycznia 1977 odeszła na emeryturę. Później współpracowała z Polskim Radiem, brała udział w przedstawieniach dla dzieci, organizowanych przez aktorów, występowała w filmach, nagrywała w dubbingu. Po 1980 przeniosła się do Warszawy.
Bibliografia
Almanach 1988/89; Kaszyński: Teatr łódz.; Teatr 1989 nr 3; Akt ślubu nr I–15/515/1929 i nr I/1659/1949 oraz akt zgonu nr IV/3334/1988, Arch. USC Warszawa; Akta, Arch. T. im. Jaracza Łódź, ZASP (fot.); Programy i wycinki prasowe, IS PAN; Spis ZASP 1949; Almanach 1944–59; www.encyklopediateatru.pl; Inf. siostry, Kazimiery Kaftańskiej.
Ikonografia
Fot. – IS PAN.
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. III, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.
