Henryk Harmak
HARMAK Henryk (11 października 1922 Lwów – 28 maja 1970 Bytom),
tancerz.
Był synem Jana i Rozalii Harmaków; mężem Elżbiety z domu Gajda. W latach II wojny światowej mieszkał we Lwowie, pracował w biurze, a w czasie niemieckiej okupacji miasta w urzędzie pocztowym.
Od 1 października 1944 zatrudnił się w Państwowym Teatrze Opery i Baletu Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej, gdzie pracował do 1 czerwca 1946. Jak sam podawał, ukończył tu też szkołę baletową. W czerwcu 1946 przyjechał do Polski i 15 września 1946 zaangażował się na stanowisko koryfeja baletu w Operze Katowickiej w Bytomiu (od 1949 Opera Śląska). Tańczył m.in. w: Panu Twardowskim (Kuternoga, Lajkonik), Coppelii, Zielonym kogucie (Osioł) – 1949; Fontannie Bachczyseraju (Szlachcic, Eunuch i Tatar), Złotej kaczce (Czeladnik szewski, Chłop) – 1951; Kopciuszku (Szewc, Murzyn) – 1953; w Sprytnych studentach (Profesor Toth), Szeherezadzie (Dyrektor Streber, Kierownik cyrku, Przyjaciel Sułtana) – 1955; ponownie w Panu Twardowskim (Szatan, Latarnik) – 1957; Błaźnie królewskim (Mieszczanin) – 1958.
Występował też w scenach baletowych w operach: Carmen, Traviacie, Halce – 1948; Opowieściach Hoffmanna, Rusałce – 1951; Sprzedanej narzeczonej, Hrabinie (Satyr) – 1953. Kilkakrotnie, m.in. w 1953, 1954, 1958, składał podanie o zatrudnienie na stanowisku solisty baletu. Zwolniony został 31 stycznia 1960, jak podano w opinii wystawionej przez kierownictwo Opery, „na skutek reorganizacji w zespole baletowym”.
Bibliografia
Pół wieku Opery Śląskiej 1945–2000; Akt zgonu nr 999/1970, Arch. USC Bytom; Akta, Opera Śląska Bytom; Almanach 1944–59.
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. III, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.
