Stanisław Bukowski
BUKOWSKI Stanisław (10 maja 1903 Warszawa – 9 maja 1987 Skolimów koło Warszawy),
śpiewak, aktor-lalkarz, reżyser.
Był synem Henryka Bukowskiego, pracownika Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej, i Zofii z Tomaszewskich. Uczył się w warszawskim Gimnazjum Wojciecha Górskiego. W 1915 deportowany z rodziną do Moskwy, był tam uczniem gimnazjalnym, a potem pracował jako robotnik i strażak. W listopadzie 1921 wrócił do Warszawy, gdzie od 1923 do wybuchu wojny w 1939, był rachmistrzem, a potem referentem w Polskich Kolejach Państwowych.
Od 1927 uczył się śpiewu. Podczas wojny, w sezonie 1940/41 występował w Wilnie w Teatrze Muzycznym „Lutnia” i w Teatrze Małym, a później pracował znowu na kolei w Warszawie, aż do 1944, kiedy został wywieziony na roboty do Niemiec. Od 1945 występował jako śpiewak w Polskim Radiu we Wrocławiu. Zamieszkał na stałe w Wałbrzychu, gdzie pracował w Starostwie Powiatowym, a od lipca 1946 do 1948 był wiceprezydentem tego miasta; po odwołaniu, pracował w Zjednoczeniu Energetycznym, a potem w Zakładach Porcelany w Szczawnie-Zdroju.
Od 15 lutego 1951 został aktorem w Teatrze Lalek w Wałbrzychu. Uprawnienia aktora-lalkarza uzyskał w Krakowie, po zdaniu eksternistycznego egzaminu lalkarskiego. Od 1953 reżyserował, a w 1954–62 był etatowym reżyserem wałbrzyskiej sceny. Wystawił m.in.: w 1954 Dary wiatru północnego i Pieśń Sarmiko, potem: Porwanie w Tiutiurlistanie (prapremiera 23 kwietnia 1955), Skarb Liczyrzepy (1956), Czupurka i Czupurkę (1958), Zaczarowaną zatokę (1959), w 1960 Pana Twardowskiego Kazimiery Jeżewskiej i Tygrys tańczy dla Szu-Hin, w 1962 Krawca Niteczkę i Baśń o górniku Bulandrze. W zespole aktorskim Teatru Lalek w Wałbrzychu pozostał do końca sezonu 1972/73.
Występował w wielu sztukach; zagrał na przykład: Lwa (Nieznośne pytajło), Staruszka (O dwóch takich, co ukradli księżyc), Zbója Madeja (Tomcio Paluszek), Burmistrza (Krawiec Niteczka), Skarbnika i Gogulę (Baśń o górniku Bulandrze), Piotra (Był sobie król), Pana Boga (O chłopie, co wszystkich zwodził), Lekarza (Zimowa przygoda), Króla (Baśń o dobrym smoku), Tatę Niedźwiedzia (Tymoteusz Rymcimci), Kucharza Knedelka (Kaczka Działaczka), Krawca i Kominiarza (Smyk i Kwik).
Od 1 września 1973 przeszedł na emeryturę i został w teatrze wałbrzyskim magazynierem. Sporadycznie występował; po raz ostatni jako Przewodnik w Dialogu na święto narodzenia Chrystusa Pana (1982). W 1983 zamieszkał w Domu Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie.
Bibliografia
Almanach 1986/87; 35-lecie Teatru Latek w Wałbrzychu (il.), [Wałbrzych 1980]; Waszkiel: Dzieje 1944–2000; Akta, T. Lalek Wałbrzych, ZASP (fot.); www.teatrlalek.walbrzych.pl; www.encyklopediateatru.pl
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. III, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.
