Krystyna Gall-Ławrusiewicz
GALL Krystyna, zamężna Ławrusiewicz (16 stycznia 1924 Kraków – 14 września 1995 Warszawa),
tancerka.
Była córką prawnika Jana Karola Galla, i Heleny Felicji z domu Starek; bratanicą scenografa, reżysera, dyrektora teatru Iwo Galla (zob. t. 1); żoną muzyka Jana Ławrusiewicza (ślub 15 czerwca 1949 w Warszawie; rozwód w 1963). Kształciła się w Krakowie. Przed II wojną światową ukończyła dwa lata gimnazjum, w czasie okupacji niemieckiej zdała maturę na tajnych kompletach i skończyła dwuletnią szkolę chemiczną; równocześnie uczyła się tańca w prywatnych szkołach baletowych. Według własnej relacji, od 1942 z zespołem Z. Karasińskiego występowała w restauracji na Gubałówce w Zakopanem.
Pracę zawodowej tancerki rozpoczęła w 1945 w Polskim Teatrze Objazdowym z siedzibą w Krakowie, a w sezonie 1946/47 tamże, zaangażowana była w Teatrze Komedii Muzycznej. Współpracowała z estradą, np. w październiku i listopadzie 1947 tańczyła (jako solistka) w programach artystycznych w Sopocie, w 1948 w Igrcach w Barbakanie w Krakowie, a w sezonie 1947/48 brała udział w imprezach operowych organizowanych przez krakowską Filharmonię. W 1948/49 występowała w Teatrze Nowym w Warszawie, np. w Zemście nietoperza i Domu otwartym.
Od 1 września 1949 do 31 marca 1958 należała do zespołu baletowego warszawskiej Opery i tańczyła w spektaklach baletowych, takich jak: Pan Twardowski (Ostatnia kusicielka, 1951), Dyl Sowizdrzał (Dworka, 1953); Jezioro łabędzie (Dama gotycka), Faust (Wiedźma) – 1956; ponownie w Panu Twardowskim występowała jako Widmo (1957). Potem znów współpracowała z estradą jako tancerka-solistka lub choreografka. Uczyła tańca w warszawskiej Szkole Baletowej (1967–70) oraz w Teatrze na Targówku (1977). W latach 80. zagrała epizody w kilku telewizyjnych serialach.
Bibliografia
Almanach 1995/96: 10 lat Opery warsz. 1945–55; Akta, T. Wielki Warszawa i ZASP (fot.); Akty: ślubu nr I/1590/1949 i zgonu nr VI/2472/1995, Arch. USC Warszawa; Programy, IS PAN; Almanach 1944–59; www.filmpolski.pl
Ikonografia
Fot. – ITWarszawa.
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. III, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.